Czasem po prostu warto się poddać...

Dziś post pisany prosto z serducha, przemyślenia i mój światopogląd na niektóre rzeczy czyli o tym, że czasem warto się poddać. Do napisania tego postu skłoniła mnie sytuacja z kennelem, w której wszystko zrozumiałam.

Zaczęło się od zakupu klatki kennelowej Double Door z Zooplusa. Na wszystko byłam pozytywnie nastawiona, wszystko powoli, małymi kroczkami. Faktycznie kiedy doszedł kennel tak było.
Kiedy zaczęłam go rozkładać, pies, trzęsąc się, definitywnie przeniósł się pod drzwi. Kennel stał na środku pokoju, po paru godzinach pies nadal trząsł się patrząc niepewnie na kennel, po przeniesieniu go w stałe miejsce, wyjęciu głośniej blachy, włożeniu legowiska, zablokowaniu drzwiczek od trzeszczenia i nakryciu go kocem, przeniosłam psa do pokoju, podałam KONG czekając na reakcje. Pies trząsł się, ale jadł powoli zawartość KONGa.

                                                                  fot Z. Marczuk 


Następnego dnia było to samo, noc pies spędził w kącie, daleko od klatki, każdy ruch wybudzał ją ze snu. Serce bolało mnie z każdym dniem, patrząc jak jej źle... Starałam się zachęcać psa smaczkami, ruszać klatką i potem nagradzać. Nawet zabawa jej ulubioną zabawkę traciła sens.
Czwartego dnia miałam już dość i złożyłam kennel, pies w końcu był spokojny. Finał był taki, że sprzedałam kennel, w tej chwili szukam jakiegoś materiałowego.

Wracając bardziej do tematu, nie zawsze robienie czegoś na siłę i wytrwale jest dobre. Może to ja jestem dziwna i nie wytrwała, ale czasem mam świadomość, że trzeba sobie odpuścić. Sonia jest nietypowym psem i czasem nie da rady jej do czegoś przyzwyczaić.
Oczywiście warto dążyć wytrwale, ale czy zawsze? Czekamy na wasze opinie na ten temat. 

                                                                   Pozdrawiamy W&S